ยามประกายแสงทองส่อง
ประเทืองผองมวลชีวา
ยามประกายแสงเดือนส่อง
ชื่นชมสมดังดวงใจ
ยามค่ำลงโพล้เพล้ถ่ายเทประภา
มีแต่ความมืดมนอับจนดวงมาน
แท้ที่จริงนั้นยามค่ำ
ค่ำลงแล้วราตรีใหม่
ยามรุ่งแสงทิวางาม
โลกเริงสำราญปานใด
ครั้นเมื่อยามแสงเดือนส่อง
หมู่ดาววับวามงามตระการ
ยามค่ำลงสลัวมืดมัวแสงสี
มีแต่ความมืดมนอับจนดวงใจ
แท้ที่จริงนั้นยามค่ำ
ค่ำลงแล้วราตรีตาม |
งามเรืองผ่องนภา
ดังพรจากฟ้าเสกมาให้
ยามนวลผ่องฟ้าไกล
สบสุขสดใสหทัยบาน
ในเมื่อยามทิวาต่อราตรีกาล
เหงาปานขาดใจ
นำให้รื่นฤทัย
เคลื่อนมาพาใจให้ชื้นชื่นเชย
เรืองอร่ามวิไล
หมู่มวลพันธุ์ไม้ดอกใบบาน
ราตรีผ่องสำราญ
โลกเป็นสถานชื่นบานใจ
แสนเปลี่ยวในฤดีสุดที่อาลัย
คอยคืนใหม่งาม
นำยามเนื่องถึงนาม
โลกยิ่งสุดงามสมความชื่นชม |
