โอ้รักเอ๋ย
สุดหวานอมขมกลืน
เมื่อรักหวาน
โบกพัดไปให้รักคง
ครั้นมีบางอารมณ์
สายลมเวียนกลางทาง
โอ้ลมหวน
ใฝ่พัดมาฝ่าพัดไป
โอ้ลมเอ๋ย
กลับพัดเวียนเปลี่ยนทิศคืน
เปรียบรักหวน
จิตวกเวียนเปลี่ยนน้ำใจ
แม้รักแปรปรวนไป
แท้จริงทุกข์มิเบา
เฝ้าแต่หวัง
อย่าวกเวียนเปลี่ยนเหมือนลม
เด่นจันทร์ฉาย
เปรียบเหมือนเดือนก็เหมือนคน
ก่อนเคยเห็น
ก่อนแสงแรงกลับแสงคลาย
เพราะมีบางอารมณ์
เหมือนเดือนเวียนตามทาง
จวบวันเพ็ญ
เปรียบรักเราอับเฉาไป |
รักเคยชิดเชยชูชื่น
สุดรักยืนยิ่งยง
รักปานดังลมบนส่ง
ลิ่วพัดตรงทิศทาง
พาให้ขื่นขมรักเบาบาง
รักกลับจืดจางห่างไป
สายลมแปรปรวนไปได้
เปลี่ยนเหมือนใจคนเรา
ลมเคยรำเพยเชยชื่น
ไม่พัดยืนเรื่อยไป
รักมาแปรปรวนไปใหม่
สุดเสียดายรักเรา
จะชื่นสุขใจนั้นทำเนา
ด้วยถ่านไฟเก่ารุมรม
รักเราเธอยังคงบ่ม
ด้วยหวังชมชื่นเชย
จันทร์แรมยังกลายมัวหม่น
จิตวกวนง่ายดาย
ดวงจันทร์วันเพ็ญพร่างพราย
ดั่งรักกลายรักจาง
พาให้ขื่นขมรักเบาบาง
เดือนมืดมัวจางห่างไป
ดวงจันทร์เวียนเปลี่ยนเดือนใหม่
กลับรักใหม่คืนคง |
