นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย
ขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครอง
ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน
บาปกรรมคงมี
ท้องฟ้าสายัณห์ตะวันเลือน
หากเย็นลงฟ้าคงยิ่งมืดยิ่งตรอมตรม
จวบจันทร์แจ่มฟ้านภาผ่อง
สักวันบุญมา |
คิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมอง
หลงใหลหมายปองคนปรานี
ขาดญาติบิดรและน้องพี่
จำทนระทม
แสงลับนับวันจะเตือนให้ใจต้องขื่นขม
ชีวิตระทมเพราะรอมา
เฝ้ามองให้เดือนชุบวิญญาณ์
ชะตาคงดี |
