ลำดับที่ ๑๑ เพลงพระราชนิพนธ์ “มหาจุฬาลงกรณ์”     มหาจุฬาลงกรณ์ : พระราชนิพนธ์ พุทธศักราช ๒๔๙๒ ผู้ประพันธ์เนื้อร้องภาษาไทย : ท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา และ นายสุภร ผลชีวิน เพลงพระราชนิพนธ์เพลงแรกที่ใช้ Pentatonic Scale เสียงเพียง ๕ เสียง เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๒ ศาสตราจารย์หม่อมราชวงศ์สุมนชาติ สวัสดิกุล ได้ขอพระราชทานเพลงประจำจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จึงโปรดเกล้า โปรดกระหม่อมพระราชทานทำนองเพลงนี้โดยให้ไปใส่คำร้องเอง ต่อมาท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา และนายสุภร ผลชีวิน จึงได้ประพันธ์คำร้องถวาย เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๗ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ นายเทวาประสิทธิ์ พาทยโกศล นำทำนองเพลงพระราชนิพนธ์มหาจุฬาลงกรณ์มาแต่งเป็นแนวไทยเดิม นายเทวาประสิทธิ์ รับพระราชทานมาทำและบรรเลงถวายด้วยวงปี่พาทย์สองครั้ง และได้นำไปสอนในชมรมดนตรีสโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จึงได้นำเพลงนี้มาปรับปรุงเป็นเพลงโหมโรง เพื่อใช้โหมโรงในการบรรเลงดนตรีไทยของชมรม นับว่าเพลง “โหมโรงมหาจุฬาลงกรณ์” เป็นเพลงไทยเพลงแรกที่เรียบเรียงจากโน้ตเพลงไทยสากล